مشاهدات جدید ای کاسینی از حلقه های پر رمز و راز سیاره زحل آشکار ساخت که ،طبق باورهای قبلی مبنی بر اینکه این حلقه ها در طی زمان حیات دایناسورها بر روی سطح زمین شکل گرفته ­اند، این حلقه­ها در حدود 4.5 میلیارد سال قبل هم زمان با شکل­گیری منظومه شمسی بوجود آمده­ اند.

پرفسور «لری اسپسيتو»(Larry Esposito) سرپرست گروه بررسی طیف­ نگاری تصاویر فرابنفش در «واحد تحقیقی تخته سنگ­ها»(CU Boulder) می­گوید:"اطلاعات ارسالی در سال 1970 بوسیله فضاپیمای ویجر و نیز مشاهدات اخیر تلسکوپ فضایی هابل، باعث شده  است که دانشمندان بر این باور باشند که حلقه ­های سیاره زحل نسبتا جوان بوده و احتمالا صد میلیون سال قبل در اثر برخورد عظیم یک دنباله­دار با یکی از قمرهای این سیاره بوجود آمده است".

اما پس رسیدن فضاپیمای کاسینی در سال 2004 به سیاره زحل، و بررسی ویژگی­های حلقه ­ها بوسیله ابزارهای نصب شده بر روی فضاپیمای کاسینی، مشخص شد که این حلقه­ها بوسیله برخورد عظیم بوجود نیامده ­اند. عمر هر یک از حلقه نشان­ دهنده وجود تفاوت بسیار زیاد بین آنها است و همچنین مشخص گردید که مواد تشکیل دهنده حلقه­ها دائما در حال شکل گرفتن هستند.

در ادامه اسپسیتو از آزمایشگاه واحد تحقیقی تخته سنگی به منظور  مطالعات فیزیک فضایی و جوی، می­گوید:" شواهد بدست آماده، با تصویر که در طی تاریخ از حلقه ­های سیاره زحل گرفته شده است، منطبق هستند. ما نماینگر چرخه بوجود آمدن سریع و گسترده مواد تشکیل دهنده حلقه ­ها هستیم که این چرخه در اثر خرد شدن قمرها و تبدیل آن ­ها به ذرات حلقه­ها و سپس گرد هم آمده دوباره این ذرات و تشکیل یک قمر ، دائما در حال تکرار است".

اسپسیتو می­گوید:" ما به این حقیقت پی بریم که احتمالا این حلقه­ ها در  گذشته نه چندان دور از زمان کیهانی، شکل نگرفته­ اند و این کشف مبنی بر خوش اقبالی ما نیست که در زمان حال به این حقیقت پی برده­ایم. احتمالا این حلقه­ها­ به دور این سیاره بوده­ اند و دائما در حال تغییرات هستند و به دور این سیاره برای میلیاردها سال باقی خواند بود". در ادامه می­گوید:"طبق دست نوشته ­های باقی مانده از چینی­ها، می­توان پی­برد که در زمان­های گذشته دانشمندان بر این باور بوده ­اند که حلقه ­هایی که با سیاره زحل هم سن هستند، باید بدلیل وجود توده مداوم که حاصل از غبارها، که زودگذر هستند، تاریکتر باشند".

"اما مشاهدات جدید فضاپیمای کاسینی، حاکی از آن است جرم اجسام یخی و صخره­ای که در داخل این سیستم بسیار گسترده حلقه ­ای وجود دارند، احتمالا بسیار بزرگتر از تخمین­ های قبلی هستند، که این مسئله به ما برای توضیح دادن دلیل درخشندگی حلقه­ها طی رصد آن­ها بوسیله تلسکوپ­های زمینی و یا از بوسیله فضاپیماها، کمک می­کند".

" بیشتر جرم موجود در داخل حلقه­ها، که حجم انبوه از مواد اولیه برای بوجود آمدن دوباره این حلقه­ها هستند، در واقع باعث شده است که این توده غبارها دور این سیاره گسترش یابند. اگر این توده به حجم ­های بزرگتر از مواد تشکیل دهنده حلقه ­ها تقسیم­ بندی کنیم، باعث می­شود که این حلقه­ها رقیق تر بشوند و برای توضیح دادن اینکه چرا حلقه ­ها درخشان و بیشتر از انتظار ما دست نخورده هستند، کمک می­کند".

اسپسپیتو، شخصی که با استفاده از اطلاعات فضاپیمای پاییونر 11 که در سال 1979، حلقه کم نور F را کشف کرد، می­گوید:" دانشمندان با مطالعه این حلقه 13 قمر جدید و به تعداد 30 عدد جرم با عرض­های 27 متر تا شش کیلوتر را کشف کردند".

با اینکه بیشتر اجسام کشف شده کم نور بودند، دانشمندان استنتاج می­کنند که احتمالا آنها توده موقتی از گلوخه های یخی  هستند که دائما در حال خرد شدن و شکل گیری مجدد هستند.  اسپسپیتو می­گوید:" تیم تحقیق کننده برای توده قمرهای برچسب نام­های «انگشت شست»( Mittens) و «کرک»(Fluffy) زدند، بدلیل اینکه آن­ها طی مدت زمان بسیار کوتاه بوجود می­آیند و از بین می­روند و دارای چندین دوره زندگی هستند".

در ادامه تاکید کرد که ما حلقه­های زحل را در آینده، همانند شهرهای بزرگ جهان در حال گسترش هستند، همانطوری که ما حال می­بینیم، نخواهند بود.