مكانهايي كه ورقه ها، در امتداد هم حركت مي كنند، مرزهاي تراديس ناميده مي شوند. از آنجايي كه در مرزهاي تراديس،‌ورقه ها فقط در امتداد هم مي لغزند و از هم دور يا به هم نزديك نمي شوند، اين مرزها فاقد عوارض و پديده هايي هستند كه در مرزهاي همگرا يا واگرا ديده مي شوند.

در عوض، مرزهاي تراديس، در بعضي جاها با دره هاي خطي مشخص مي شوند كه در آنها سنگ در اثر لغزش به بالا پرتاب مي شود. در مكانهاي ديگر،‌ مرزهاي تراديس، با عوارضي نظير لايه هاي جرياني مشخص مي شوند كه يكي از بازوهاي آن شكسته و دو بازوي ديگر در جهات متضاد هم جابه جا شده اند.

مشهورترين مرزتراديس دنيا، گسل سان آندرياس است كه در شكل بالا نشان داده شده است. بخشي از كاليفرنيا در غرب گسل، به آرامي نسبت به بقيه كاليفرنيا، به سمت شمال جابه جا مي شود. از آنجايي كه حركت در امتداد گسل به دو طرف بوده و عمودي نيست،‌لس آنجلس به آن صورتي كه تصور عموم است، شكسته نشده و به درون اقيانوس فرونيفتاده است اما با نرخ حدود 6 سانتيمتر در سال به سمت سانفرانسيسكو مي خزد. بعد از حدود 10 ميليون سال، اين دو شهر در كنار هم قرار خواهند گرفت.

اگرچه مرزهاي تراديس با عوارض سطحي مشخصي همراه نيستند، اما حركت لغزشي آنها سبب زمين لرزه هاي بسياري مي شود. بزرگترين و معروفترين اين زمين لرزه ها در امتداد گسل سان آندرياس در سال 1906 رخ داد و سان فرانسيسكو را لرزاند. بسياري از ساختمانها در اثر لرزش تخريب شدند و بقيه شهر هم در اثر آتش سوزي ناشي از زمين لرزه ويران شد. در نتيجه زمين لرزه و آتش سوزي، 600 نفر جان خود را از دست دادند. زمين لرزه هاي بزرگي كه اخيرا در امتداد گسل سان آندرياس رخ داده اند عبارتند از زمين لرزه دره امپريال در سال 1940 و زمين لرزه لوما پريتا در سال 1989.